در برنامه‌ای نیاز بود تا بدانیم هر بار ارسال 10 بایت دیتا از طریق UART، چقدر زمان می‌برد. می‌خواستیم با یک حساب سرانگشتی از طریق baud rate – باودریت – تعیین شده، حدود این زمان -چرا حدود؟- را به دست آوریم.
در این برنامه پورت سریال به صورت 8N1 یا به عبارتی هشت بیت دیتا، بدون هیچ پریتی و یک بیت برای پایان تنظیم شده بود. همچنین baud rate هم بر روی 19200 قرار داشت.
اما این اطلاعات چه به ما می‌دهند و از طریق آن‌ها چگونه می‌توانیم زمان مورد نیاز را محاسبه کنیم؟
یک ویژگی فوق العاده در میکروکنترلرهای STM32 این است که گاهی می‌توانید پین‌های پریفرال مورد نیاز خود را عوض کنید. به این کار اصطلاحاً remap کردن می‌گویند. این کار می‌تواند دست شما را در کشیدن PCB و یا طراحی مدار بازتر کند.
تا حالا برایتان پیش آمده در Altium Designer بخواهید در میانه ترک(ها)، قسمتی را پاک کنید. در ادامه به روشی برای برش زدن ترک در آلتیوم دیزاینر می‌پردازیم.
در این پست می خواهیم به این موضوع بپردازیم که افزایش پایه های میکروکنترلر یا بطور دقیق تر، افزایش خروجی های میکروکنترلر چگونه ممکن است؟
اگر تمرین پست های قبلی(+ +) را انجام داده باشید، تا الان باید بتوانید با کلید، پیکسل یک ردیف مشخص از دات ماتریکس را جابجا کنید. اما در ادامه میخواهیم یک گام فراتر برویم و کاری کنیم که پیکسل روشن ما بتواند در هر جهتی که کاربر میخواهد حرکت کند. قاعدتاً بهتره که کلیدها را به 4 کلید افزایش دهیم و هر کدام را برای حرکت بالا، پایین، چپ و راست پیکسل مشخص کنیم. از آنجا که می خواهیم بر روی حرکت پیکسل در ردیف های مختلف هم کنترل داشته باشیم، در نتیجه باید هر 16 پایه‌ی دات ماتریکس را کنترل کنیم.
در پست خروجی کردن GPIO کمی در خصوص اینکه دات ماتریکس چیست و ساختار داخلی آن چگونه است، توضیحات مختصری دادم. دیدیم که تنها با تعداد کمی پایه می توان بر هر LED از دات ماتریکس که می خواهیم کنترل داشت و آن را خاموش یا روشن کرد. کاری که در آنجا مورد نیازمان بود کنترل یک ردیف LED از دات ماتریکس بود اما اگر قرار باشد که هم زمان بر دو ردیف (یا بیشتر) کنترل داشته باشیم. این کار چگونه امکان پذیر خواهد بود؟
در پست قبل یاد گرفتیم چگونه می‌توان پایه میکرو را به صورت GPIO_Output کانفیگ کرد و با صفر یا یک کردن آن، LED یا هر چیز دیگری را کنترل کرد. اما در اینجا مشکلی که وجود داشت این بود اگر LED بصورت ثابت و دائم روشن بود و ما قصد خاموش کردن آن را پس از مدتی داشتیم، می‌بایست دوباره برنامه را تغییر دهیم و بر روی پایه میکروکنترلر مقدار صفر را قرار دهیم تا LED خاموش شود. خب این کار قطعاً معقول نیست و راه بهتر این است که هر وقت خواستیم LED را خاموش کنیم به کمک یک کلید و از طریق ورودی کردن GPIO به میکرو بفهمانیم که قصد این کار را داریم و میکرو طبق برنامه ما و وضعیت کلید، فرمان خاموش شدن LED را بدهد.
قبلاً در این خصوص که GPIO چیست صحبت کردیم و گفتیم در صورتیکه بخواهیم یک پایه را به شکل دلخواه صفر یا یک کنیم باید آن را در حالت GPIO_Output ، و به طور برعکس اگر بخواهیم صفر یا یک اعمال شده به آن را بخوانیم باید آن را به صورت GPIO_Input ، پیکربندی کنیم. در ادامه مبحث آموزش میکروکنترلر STM32 قصد داریم نحوه‌ی خروجی کردن GPIO را به همراه یک مثال عملی شرح دهیم.
نوشتن کد خوانا و تمیز از جمله مهمترین مهارت‌هایی است که هر برنامه نویس، فارغ از زبانی که استفاده می‌کند باید یاد بگیرد و بکار ببندد. کد تمیز ویژگی‌های بسیاری دارد که شرح و بسط هرکدام می‌تواند فصلی از یک کتاب یا یک ویدیو چند ساعته باشد که قطعاً از حوصله این نوشته خارج است. اما رعایت نکاتی از این دست، چون نام‌گذاری معنی‌دار می‌تواند به شدت به کیفیت کار ما بیفزاید و باعث شود تا نتایج مثبتی از آن کسب کنیم.
ادامه ی مطلب
از مفاهیم ابتدایی کار با میکروکنترلرها یا میکروپروسسورها، راه‌اندازی GPIO است. اما گاهی اوقات در آی‌سی‌های خاص هم این واژه را در کارکرد پایه‌ها می‌بینیم. در این پست به بررسی مفهوم GPIO می‌پردازیم تا در آینده بهتر بتوانیم در خصوص راه‌اندازی آن در میکروکنترلرهای STM32 صحبت کنیم.
اغلب افراد ابتدای یادگیری کار با میکروکنترلرهای STM32 این سؤال برایشان پیش می‌آید که با کدام‌یک از کتابخانه‌های HAL ، SPL یا CMSIS کار کنند؟ تفاوت این‌ها با یکدیگر در چیست؟ هرکدام چه مزیتی نسبت به هم دارند؟ و …. در ادامه میخواهیم به توضیح این مفاهیم بپردازیم.
