خیلی از ماها عاشق سفریم، سفری که به ما سبک زندگی، مدل ذهنی و سایر جنبه‌های زندگی مردم سایر نقاط دنیا رو تا حدی نشونمون بده. قطعاً این نوع سفر تو رشد شخصیتی یک آدم بسیار تاثیر گذار خواهد بود. اما خب برای هممون وقت، بودجه و بطور کلی امکان چنین چیزی فراهم نیست. اما این به این معنی نیست که کلاً باید بیخیال این تجربه شد. راه‌های دیگری هم هست که می‌تونه به ما در پر کردن این گپ کمک کنه. تو این پست می‌خوام پادکستی رو معرفی کنم که برای من حکم یکی از این راه‌ها رو داره.
تو این پست می‌خوام در خصوص فیلتر دیجیتال در Input Capture میکروکنترلرهای STM32 صحبت کنم. یک بخش کوچک اما مهم. اگر با این پریفرال آشنا باشید می‌دونید که خود این واحد زیرمجموعه‌ای از پریفرال تایمر به حساب میاد و برای دیدن رجیسترهاش در رفرنس منوال باید سراغ بخش تایمرها برویم.
در این پست قصد دارم در مورد کاربرد کلمه کلیدی volatile در برنامه نویسی میکروکنترلرها به زبان c صحبت کنم. دانستن اینکه volatile چیست و چه زمان باید از آن استفاده کرد، اهمیت بالایی دارد. طوریکه استفاده نکردن از این عبارت در جای خود، می‌تواند موجب عمل نکردن برنامه شما شود.
فرض کنید شما برنامه نویس میکروکنترلر دستگاهی هستید که قرار است پس از گرفتن اطلاعات از یکسری سنسور، محاسباتی انجام دهد و نهایتاً نتیجه را بر روی نمایشگر به نمایش بگذارد. اوضاع خوش و خرم پیش می‌رود تا روزیکه مدیرعامل از شما درخواست یک نسخه نمایشی -Demo- برای نمایشگاه می‌کند. این نسخه به جای اینکه اطلاعات لازم را از سنسورها بگیرد، از مقادیر ضبط شده درون حافظه استفاده می‌کند. در ادامه خواهیم دید که دستور پیش پردازنده #define چگونه به ما کمک می‌کند تا همزمان هر دو نسخه را در یک پروژه توسعه دهیم.
اینکه سال‌ها درگیر انتخاب یک ابزار شوید بدون آنکه اقدامی انجام دهید، بدترین کار ممکن است. اما از طرفی اگر دیدید ابزاری بهره وری شما را افزایش می‌دهد، در تهیه و استفاده حداکثر از آن کم کاری نکنید. چراکه به مراتب بیشتر از هزینه اولیه‌ای که بابت استفاده از آن می‌دهید -مادی و معنوی- به شما سود می‌بخشد. در ادامه به معرفی مختصری از IDE یا محیط توسعه برنامه نویسی TrueSTUDIO می‌پردازیم.
اگر مطالب گفته شده در سلسله پست‌های “دوره رایگان آموزش مقدماتی میکروکنترلر STM32” را به خوبی دنبال کرده باشید، به حدی رسیده‌اید که آستین‌ها را بالا بزنید و شروع به پیاده سازی پروژه این دوره کنید. اما قبل از اینکه دست به کار شوید لازم است که توضیحاتی در خصوص سخت افزار مورد نیازمان بدهم.
در تصویر زیر شما دو عدد دات ماتریکس – Dot matrix – مشاهده می‌کنید. بلوکی منظم از تعدادی LED که می‌تواند در بعضی جاها کار ما را در چیدن LEDها ساده‌تر کند. مثلاً اگر به تابلوهایِ روانِ داخل بانک‌ها یا اتوبوس‌ها دقت کرده باشید. اغلب تشکیل شده از چندین دات ماتریکس کنار هم هستند.
اگر دات ماتریکس شما هم 64 LED تک رنگ بر روی خود داشته باشد، خواهید دید که از سمت دیگر آن تنها 16 پایه بیرون آمده. به عبارتی تنها با 16 پین قرار است 64 LED را کنترل کنید. اما چگونه؟
اگر می‌دونید که گیت چیه و به چه درد می‌خوره که چه بهتر. اما اگر دوست دارید علاوه بر این بدونید که چه جوری می‌تونید ازش در کارهاتون استفاده کنید، توصیه می‌کنم حتماً یک نگاه به دوره رایگان گیت جادی بندازید.
اگر می‌خواهید محصول خود را که مبنی بر میکروکنترلر است، به بازار یا به هر دلیلی به افرادی، ارائه دهید و در عین حال نگران کپی شدن آن و هدررفتن زحماتتان هستید. احتمالاً خواندن این مطلب برای شما خالی از لطف نباشد. در ادامه می‌خواهم برای شما از روشی صحبت کنم که حتی اگر کسی با شکستن قفل میکروکنترلر به کد هگز برنامه شما دسترسی پیدا کرد، نتواند به راحتی از آن استفاده کند. اگرچه توضیحاتی که در ادامه خواهید دید به طور خاص برای میکروکنترلر STM32 نوشته شده است، اما اصل روش برای سایر میکروکنترلرها نیز کاربردی است.
در برنامه‌ای نیاز بود تا بدانیم هر بار ارسال 10 بایت دیتا از طریق UART، چقدر زمان می‌برد. می‌خواستیم با یک حساب سرانگشتی از طریق baud rate – باودریت – تعیین شده، حدود این زمان -چرا حدود؟- را به دست آوریم.
در این برنامه پورت سریال به صورت 8N1 یا به عبارتی هشت بیت دیتا، بدون هیچ پریتی و یک بیت برای پایان تنظیم شده بود. همچنین baud rate هم بر روی 19200 قرار داشت.
اما این اطلاعات چه به ما می‌دهند و از طریق آن‌ها چگونه می‌توانیم زمان مورد نیاز را محاسبه کنیم؟
